Waar een Tibetaanse vlag goed voor is
Bij aankomst in ons appartement was de vlag prominent aanwezig. Ons uitzicht over het meer werd doorsneden door die vlag, die ruim boven het dak van een van de lagergelegen huizen uitstak. De optocht naar het strandbad liep langs dat huis en zo kon ik me meerdere keren verdiepen in de constructie, die dit stukje bonte stof dag en nacht in de lucht hield. Laat één ding heel duidelijk zijn: die vlag hing er niet door een vlaag van eenmalige verstandsverbijstering of door een plotseling ingegeven impuls om iets te doen, de vlag was het topje van een weloverwogen en goed geconstrueerde opstelling. Midden vóór het terras van het bovenmodale huis is een soort aluminium zeilmast opgesteld met een soort ruit van staalkabels, zodat het topje van de mast onwrikbaar zijn lijn naar boven hield. Ergens in de ruit waren ook nog kabels richting de bodem getrokken zodat niet alleen het topje, maar de hele mast een forse windkracht zou overleven. En ja, bovenin hing die vlag in al zijn schoonheid, niet verbleekt door de zon, niet kapotgetrokken door zeewinden, die hier in de buurt van de Alpen toch vaak worden gemist. De constructie harmonieert heel goed met de even scherpe lijnen en goede kwaliteit van het huis erachter. Eigenlijk had ik gehoopt, dat de vlag dagelijks met ceremonieel zou worden gehesen en gestreken, zoals ik het uit mijn jeugd kende: om 08:00 precies vóór het ontbijt de volksliederen zingen en ’s avonds na het diner weer de volksliederen zingen terwijl de vlag ongeveer het hele volkslied de tijd kreeg om gestreken te worden. Helaas hangt de vlag er dag en nacht, geen extra aandacht op speciale momenten van de dag. Lijnen met gedachtenvlaggetjes zoals je die rond Boeddhistische heiligdommen in Tibet ziet ontbreken helemaal; ze zouden ook niet passen bij de strakke lijnen van vlaggemast en huis. Ik wordt direct geconfronteerd met gedachten over “zielige” Tibetanen, Richard Gere en politieke statements. En daar heb ik tijdens mijn vakantie geen zin in. Het is verleidelijk om je af te vragen, waarom die vlag er is opgehangen en waarom zo stevig en waarom altijd. Ik zou natuurlijk even langs kunnen gaan en de bewoners kunnen vragen naar de diepere zin van dit bouwsel. Mijn verlegenheid weerhoudt me. Hoewel ze mijn uitzicht bepalen wil ik niet in hun leven ingrijpen en ik heb ook geen zin in een politieke discussie over Tibet of over de zeden rond het uitzicht van voorbijgaande vakantiegangers.
Wat moet je er dan mee als je niet de huisbezitter bent en niet mee mag genieten van ceremonieel? We hebben hier geen internet en kopen ook geen kranten om de weersverwachting te lezen. De vlag geeft een beeld van de windrichting en windkracht, niet meer en niet minder. Ze waait met alle winden mee en geeft door de constructie van de vlaggemast naar geen enkele kant te veel mee. Zo is het een fantastisch politiek statement.