Mijn vrouw gelooft alles wat er geschreven staat. Zelf heb ik daar moeite mee. Ik vind, dat een verhaal niet waar hoeft te zijn, als het maar spannend is, of romantisch of, nou ja, in ieder geval pakkend is. Binnen mijn werk kom ik wel eens de vraag naar een second opinion tegen: kortom ik ben niet de enige die de waarheid van een verhaal, diagnose of e-mail direct in twijfel trekt. Des te leuker was de mail, die ik van mijn vrouw kreeg, althans leek te krijgen. Ze vroeg me mijn rekeningnummer en wachtwoord voor Internetbankieren naar een bepaald adres te sturen. Die stuur ik natuurlijk niet, zoals ze ook niet op de hoogte is van mij bankpincode. Ik begrijp nu dat je iedere mail goed moet lezen en niet zo maar informatie hoeft te geven. “Phishing” heet dat, het was ook op het Journaal: informatie “vissen” door je voor te doen als iemand anders. Normaal geef je die informatie niet en waarom dan wel als het een geschreven bericht of vraag is. Mijn vrouw was geschokt toen ik haar de mail liet lezen: zij had de mail niet geschreven en dat is waar.